چگونه یک روستای کوچک در هند به پایتخت یوتیوب تبدیل شد؟

در دل سرزمینی که سال‌ها به کشاورزی و زندگی سنتی گره خورده بود، روستای کوچکی در هند مسیری متفاوت را در پیش گرفت. تولسی (Tulsi)، روستایی ناشناخته در ایالت چتیسگر، به لطف یوتیوب، نه‌تنها رونق اقتصادی یافت، بلکه به الگویی جهانی برای تحول دیجیتال بدل شد. در کوچه‌های این دهکده، تلفن‌های همراه جای داس و گاوآهن را گرفتند و ساکنان، با تولید محتوا، درآمدی فراتر از آنچه تصور می‌کردند، به دست آوردند.

اما این تحول، صرفاً به افزایش درآمد محدود نشد. یوتیوب در تولسی، روایتگر تغییرات اجتماعی، توانمندسازی زنان و فرصتی برای درخشش استعدادهایی بود که تا پیش از این در سکوت فراموش می‌شدند. چگونه یک روستای کوچک توانست نام خود را در نقشه دیجیتال جهان ثبت کند؟ این مقاله، سفری است به قلب این تحول، جایی که دوربین‌های ساده ویدئویی، تاریخ جدیدی را برای هزاران نفر رقم زده‌اند.

در روستای تولسی، واقع در مرکز هند، رسانه‌های اجتماعی به عنوان کاتالیزوری برای یک تحول اقتصادی و اجتماعی عمل کرده‌اند. این رویداد نمونه‌ای بارز از تأثیر گسترده یوتیوب بر جهان به شمار می‌رود.

در یک صبح شرجی ماه سپتامبر، هنگامی که روستاییان به سوی مزارع تولسی، روستایی در حومه رایپور (Raipur) واقع در مرکز هند، رهسپار می‌شوند، جای ورما (Jai Varma)، یوتیوبر سی و دو ساله، از جمعی از بانوان دعوت به عمل می‌آورد تا در جدیدترین ویدیوی او حضور یابند. زنان گرد او حلقه می‌زنند، ضمن مرتب نمودن روسری‌های خود، تبادل لبخند و کلامی کوتاه انجام می‌دهند.

ورما یک بانوی سالخورده را بر روی صندلی پلاستیکی قرار می‌دهد، از دیگری تقاضا می‌کند تا پاهای او را لمس نماید و از سومی می‌خواهد که آب بیاورد؛ او در حال بازآفرینی صحنه‌ای از یک جشن روستایی برای مخاطبانی است که از شهرها و کشورهایی در فاصله‌ی هزاران کیلومتری، از تماشای محتوای او بهره‌مند خواهند شد. بانوان که با این قبیل فعالیت‌ها آشنایی دارند، از این همکاری خرسند به نظر می‌رسند. ورما این لحظه را به ثبت می‌رساند و ایشان به فعالیت‌های کشاورزی خود بازمی‌گردند.

در فاصله‌ی چند صد متری آنجا، گروهی دیگر سرگرم تدارک و آماده‌سازی پروژه‌ی تولیدی خود هستند. یکی از آنان تلفن همراهی را به دست گرفته و مشغول تصویربرداری است، در این حین، راجش دیور (Rajesh Diwar) بیست و شش ساله، هماهنگ با ریتم یک ترانه‌ی هیپ‌هاپ، به اجرای حرکات موزون می‌پردازد؛ دست‌ها و بدن او با سبکی رسا و شیوا، همچون یک هنرمند اجرایی کارآزموده، در جنبش و پویایی است.

تولسی، همچون دیگر روستاهای واقع در سرزمین پهناور هند، به نظر می‌رسد. این سکونتگاه کوچک که در ایالت چاتیسگر (Chhattisgarh) مرکزی جای گرفته، منازل یک طبقه‌ و راه‌هایی با آسفالت نیمه‌کاره را در بر می‌گیرد. در فراز ساختمان‌ها، یک منبع ذخیره‌ی آب نمایان است که گویی بر شهر اشراف دارد. درختان انجیر معابد با بسترهای سیمانی، همچون نقاطی برای گردهمایی ایفای نقش می‌کنند. اما آنچه تولسی را از سایرین متمایز می‌سازد، شهرت آن به عنوان “دهکده‌ی یوتیوب” در هند است.

جمعیت تولسی در حدود ۴۰۰۰ نفر تخمین زده می‌شود و بر اساس گزارش‌های موجود، بیش از ۱۰۰۰ نفر از این جمعیت، به نحوی در حوزه‌ی یوتیوب فعالیت دارند. اگر در اطراف دهکده قدم بزنید، به دشواری می‌توان کسی را یافت که در یکی از ویدئوهای پرشماری که در این مکان فیلم‌برداری می‌شوند، حضور نداشته باشد.

به اذعان اهالی بومی، سرمایه‌ای که از طریق یوتیوب به این منطقه سرازیر شده، تحولی شگرف در اقتصاد محلی پدید آورده‌است. افزون بر مزایای مالی، این بستر رسانه‌های اجتماعی به ابزاری کارآمد برای برابری و دگرگونی اجتماعی بدل گشته‌است. از جمله‌ی ساکنانی که اقدام به راه‌اندازی کانال‌های موفق یوتیوب نموده‌اند و به منابع درآمدی نوینی دست یافته‌اند، می‌توان به شماری از بانوانی اشاره کرد که پیش از این، در این محیط روستایی، از فرصت‌های اندکی برای ترقی و پیشرفت برخوردار بوده‌اند. در سایه‌ی درختان انجیر معابد، مباحثات و گفتگوها به موضوعات فناوری و اینترنت معطوف گشته‌است.

فوریه سال ۲۰۲۵، مصادف با بیستمین سالگرد تاسیس یوتیوب می‌باشد. بر اساس برخی برآوردها، تقریباً ۲.۵ میلیارد کاربر به صورت ماهانه از این پلتفرم بهره می‌برند و کشور هند، با فاصله‌ای قابل توجه، به عنوان یکی از بزرگترین بازارهای یوتیوب در سطح جهان شناخته می‌شود. در طی این دو دهه، یوتیوب نه تنها فضای وب را دستخوش تغییر نموده، بلکه به طور بنیادین، شیوه نگرش ما نسبت به آفرینش و مصرف فرهنگ بشری را نیز دگرگون ساخته‌است. به یک معنا، روستای تولسی به مثابه نمودی کوچک از تاثیرات یوتیوب بر گستره‌ی جهان عمل می‌کند؛ مکانی که در آن، برای شماری از افراد، تمامی جوانب زندگی‌شان حول محور ویدئوهای آنلاین گردش می‌نماید.

نترام یاداو (Netram Yadav)، کشاورز ۴۹ ساله اهل تولسی و از جمله تحسین‌کنندگان پرشمار رونق و شکوفایی عرصه‌ی رسانه‌های اجتماعی در این روستا، اظهار می‌دارد: “این [یوتیوب] جوانان را از گرایش به عادات ناپسند و رفتارهای مجرمانه باز می‌دارد. این تولیدکنندگان محتوا، با دستاوردها و اقداماتی که به انجام رسانده‌اند، موجب افتخار و سربلندی تمامی اهالی روستا شده‌اند.”

آغاز دگرگونی با انقلاب رسانه‌های اجتماعی

نقطه‌ی عطف تحول تولسی به مدد یوتیوب، به سال ۲۰۱۸ بازمی‌گردد؛ زمانی که ورما و دوست همراهش، Gyanendra Shukla، اقدام به راه‌اندازی کانال یوتیوبی با عنوان “Being Chhattisgarhiya” نمودند. ورما در این خصوص اظهار می‌دارد: “ما از روال زندگی روزمره‌ی خود رضایت چندانی نداشتیم و در پی آن بودیم تا فعالیتی را آغاز نماییم که امکان بروز و شکوفایی خلاقیت‌هایمان را فراهم آورد.”

سومین ویدئویی که توسط آنان منتشر گردید، روایتی از آزار و اذیت یک زوج جوان در روز ولنتاین به دست اعضای Bajrang Dal، گروهی ملی‌گرای هندو با گرایش راست‌گرا، بود؛ این ویدئو، نخستین اثر آنان بود که وایرال شد. تلفیق هنر کمدی و تفسیر مسائل اجتماعی در این ویدئو، مورد استقبال مخاطبان واقع گردید. ورما در ادامه می‌گوید: “این ویدئو، رویکردی طنزآمیز داشت، اما در عین حال، حاوی پیامی نیز بود و ما تفسیر آن را بر عهده‌ی برداشت بینندگان واگذار نمودیم.”

در طی چند ماه، این دو نفر توانستند ده‌ها هزار دنبال‌کننده جذب نمایند؛ رقمی که از آن زمان فزونی یافته و به بیش از ۱۲۵۰۰۰ مشترک و بازدید تجمعی بالغ بر ۲۶۰ میلیون بار رسیده‌است. نگرانی خانواده‌های ایشان در خصوص صرف زمان بیش از حد به رسانه‌های اجتماعی، با آغاز جریان یافتن درآمد، رنگ باخت و محو گردید. Shukla در این باره می‌گوید:

“درآمد ماهانه‌ی ما بیش از ۳۰ هزار روپیه [معادل تقریبی ۲۷۸ پوند یا ۳۴۶ دلار] بود و از این طریق قادر بودیم از اعضای تیمی که در این مسیر یاری‌گر ما بودند، پشتیبانی مالی به عمل آوریم.”

Shukla

او و ورما مشاغل پیشین خود را رها کردند تا به طور تمام‌وقت به فعالیت در یوتیوب بپردازند.

به گفته‌ی ساروشور بهوره (Sarveshwar Bhure):

“ویدئوهای آنان تأثیرگذار و دارای مضامین قوی بوده و توانسته‌اند مخاطبان میلیونی را به خود جلب نمایند.”

Sarveshwar Bhure

موفقیت چشمگیر ایشان به زودی الهام‌بخش دیگر ساکنان تولسی گردید. Shukla اذعان می‌دارد که تیم تحت رهبری او، به هنرپیشگان خود دستمزد پرداخت می‌نمود و حتی برای سایر افراد، در زمینه‌های تدوین و فیلمنامه‌نویسی، آموزش‌های لازم را ارائه می‌داد. شماری از اهالی روستا مبادرت به ایجاد کانال‌های شخصی خود نمودند، در حالی که گروهی دیگر، به فعالیت داوطلبانه در این عرصه بسنده کردند.

این میزان از پیشرفت و اقبال عمومی، برای جلب توجه مقامات محلی کافی بود. دولت ایالتی، که از موفقیت تولیدکنندگان محتوای این روستا به شدت متاثر شده بود، در سال ۲۰۲۳، اقدام به تاسیس یک استودیوی مجهز و پیشرفته در این روستا نمود. ساروشور بهوره (Sarveshwar Bhure)، کلکتور سابق – یک مقام ارشد دولتی – منطقه رایپور که تولسی را نیز شامل می‌شود، اظهار می‌دارد که عملکرد یوتیوب در این روستا را فرصتی مغتنم برای رفع شکاف دیجیتالی تلقی می‌نمود. بهوره در ادامه می‌گوید:

“هدف من از فراهم نمودن این استودیو، کاهش فاصله‌ی موجود میان زندگی روستایی و شهری بود. ویدئوهای ایشان، تأثیرگذار و دارای مضامین قوی هستند و به میلیون‌ها بیننده رسیده‌اند. راه‌اندازی یک استودیو، روشی برای ایجاد انگیزه و ترغیب بیشتر آنان به شمار می‌رفت.”

Sarveshwar Bhure

این سرمایه‌گذاری به بار نشست و نتایج مثبتی را به همراه داشت. به گفته‌ی بهوره، فعالیت در یوتیوب، برای صدها جوان در این روستا، منبع درآمد قابل توجهی ایجاد کرده‌است. این امر، منجر به شکل‌گیری یک صنعت سرگرمی منطقه‌ای گردیده و برخی از یوتیوبرهای اهل تولسی را از محدوده‌ی زندگی در شهر کوچک خود فراتر برده‌است.

از تلفن‌های همراه تا پرده‌های بزرگ

در میان تمامی چهره‌های سرشناس رسانه‌های اجتماعی که از دل جنبش یوتیوب تولسی برخاسته‌اند، پینکی ساهو (Pinky Sahoo)، هنرمند ۲۷ ساله، به جایگاهی بی‌بدیل دست یافته‌است. ساهو، که در روستایی دورافتاده با محوریت کشاورزی پرورش یافته بود، رویای بدل شدن به هنرپیشه و رقصنده‌ای شهیر را همچون سرابی دست‌نیافتنی می‌پنداشت؛ به ویژه به سبب مخالفت‌های خانواده و همسایگان که هنرپیشگی را امری مذموم تلقی می‌نمودند.

علی‌رغم انتقادات اطرافیان، ساهو مبادرت به انتشار ویدئوهای رقص در بسترهای اینستاگرام ریلز و یوتیوب شورتز نمود. نقطه عطف موفقیت وی زمانی رقم خورد که بنیانگذاران کانال Being Chhattisgarhiya ویدئوهای او را مشاهده نموده و او را برای همکاری در تولیدات خود به استخدام درآوردند. ساهو در این خصوص اذعان می‌کند:

“این رویداد، تحقق یک رویای دیرین بود. آن‌ها استعداد مرا تشخیص دادند و در ارتقاء مهارت‌هایم نقش بسزایی ایفا نمودند.”

Pinky Sahoo

این روند صعودی ادامه یافت و فعالیت‌های وی با کانال Being Chattisgarhiya، توجه فیلمسازان محلی فعال در صنعت سینمای منطقه‌ای چاتیسگر را به خود معطوف ساخت و ساهو نخستین تجربه بازیگری سینمایی خود را کسب نمود. از آن زمان تاکنون، او در هفت فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخته‌است. آناند مانیکپوری (Anand Manikpuri)، تهیه‌کننده و کارگردان ساکن شهر بیلاسپور (Bilaspur)، که در مجاورت تولسی قرار دارد، از تماشای هنرنمایی‌های او در یوتیوب تحت تأثیر قرار گرفته بود. وی در این باره می‌گوید:

“من در جستجوی چهره‌ای نوظهور بودم که توانایی ایفای نقش را داشته باشد و ساهو تمامی ویژگی‌های مورد نظر را دارا بود.”

Anand Manikpuri

آدیتیا باگِل (Aditya Bhagel)، از ساکنان تولسی، که در آن زمان همچنان دانشجو بود، با الهام از ورما و شوکلا، تصمیم گرفت کانال شخصی خود را راه‌اندازی نماید. او با اقتباس از فنون و روش‌های آنان، در عرض یک سال، موفق به جذب بیش از ۲۰۰۰۰ دنبال‌کننده گردید و کسب درآمد از یوتیوب را آغاز نمود. در نهایت، ورما او را برای تصدی شغل نویسندگی و کارگردانی در تیم Being Chattisgarhiya به استخدام درآورد. باگل با یادآوری نخستین دیدار خود با ورما و شوکلا اظهار می‌دارد: “حس و حالی شبیه ملاقات با چهره‌های مشهور داشت.”

به زودی، فرصت شغلی در یک موسسه تولیدی واقع در شهر مجاور، رایپور، برای او مهیا گردید؛ جایی که استخدام وی بر مبنای فعالیت‌هایش در یوتیوب صورت پذیرفت. این روند صعودی ادامه یافت تا آنجا که باگل موفق به کسب جایگاه فیلمنامه‌نویس و دستیار کارگردان برای یک فیلم پرهزینه و مورد انتظار با عنوان Kharun Paar گردید. او در این خصوص ابراز امیدواری می‌کند:

“تنها می‌توانم امیدوار باشم که روزی بتوانم به طور جدی در عرصه سینما فعالیت نمایم.”

Aditya Bhagel

یکی دیگر از یوتیوبرهایی که مسیر تحول به یک چهره حرفه‌ای سینمایی را پیموده است، مانوج یاداو (Manoj Yadav)، هنرمند ۳۸ ساله است. او نخستین تجربه بازیگری خود را در دوران کودکی و در نقش رامای جوان، در بازسازی سالانه حماسه هندی، رامایانا (Ramayana)، ایفا نمود. یاداو هرگز تصور نمی‌کرد که آن تشویق‌ها و تحسین‌ها، روزی در سالن‌های سینما در سراسر چاتیسگر طنین‌انداز گردد.

یاداو، پس از سال‌ها به نمایش گذاشتن استعداد خود در ویدیوهای یوتیوب، نقشی در یک فیلم منطقه‌ای به دست آورد؛ نقشی که برای مهارت‌های بازیگری‌اش، تحسین گسترده‌ای را به ارمغان آورد. امروزه، یاداو نه تنها برای خود نامی دست و پا کرده، بلکه از طریق هنر خویش، یک زندگی حرفه‌ای تمام‌عیار را بنا نهاده‌است. او می‌گوید:

“هیچ‌یک از این دستاوردها، بدون یوتیوب امکان‌پذیر نبود. احساسات خود را در قالب واژگان نمی‌توانم بیان کنم.”

Manoj Yadav

توانمندسازی زنان: نقش یوتیوب در ارتقاء جایگاه بانوان

در روستای تولسی، پلتفرم یوتیوب مسیری نوین را برای بانوان گشوده‌است تا در قلب این تحول تکنولوژیک حضور یافته و نقش‌آفرینی نمایند.

به گفته‌ی دراوپادی ویشنو (Draupadi Vaishnu)، سارپانچ سابق یا رئیس روستای تولسی، یوتیوب ظرفیت آن را دارد که نقشی محوری در به چالش کشیدن تعصبات و تغییر هنجارهای اجتماعی در جامعه‌ی هند ایفا نماید؛ جامعه‌ای که در آن، خشونت خانگی همچنان به عنوان یک معضل فراگیر مطرح است. ویشنو در این خصوص اظهار می‌دارد: “تداوم [عملکردهای زن‌ستیزانه] در میان بانوان امری رایج است، به ویژه در نحوه‌ی رفتاری که با عروس‌های خود در پیش می‌گیرند. این ویدئوها به شکستن این چرخه‌های معیوب کمک شایانی می‌نمایند.”

به تازگی، این بانوی ۶۱ ساله در ویدئویی که به این موضوع می‌پرداخت، به ایفای نقش پرداخته‌است. او در ادامه می‌گوید:

“از پذیرش این نقش بسیار خرسند شدم، چرا که در راستای ترویج اهمیت رفتار محترمانه و برابر با بانوان گام برمی‌داشت؛ ارزشی که همواره در دوران تصدی ریاست روستا، مدافع آن بوده‌ام.”

Draupadi Vaishnu

راهول ورما (بدون هیچ نسبت خویشاوندی با جای ورما)، یک عکاس عروسی ۲۸ ساله که این حرفه را از طریق یوتیوب و از هم‌روستاییان خود آموخته است، این پلتفرم را تحول‌آفرین توصیف می‌کند. او در این زمینه می‌گوید: “در ابتدا، مادران و خواهرانمان صرفاً به عنوان دستیار فعالیت می‌کردند. اما اکنون، آنان کانال‌های شخصی خود را مدیریت می‌کنند. این وضعیتی نبود که پیش از این، حتی تصور آن را داشته باشیم.” ورما خاطرنشان می‌سازد که حتی برادرزاده‌ی ۱۵ ساله‌اش نیز به تولیدکنندگان محتوای روستا یاری می‌رساند. “اینجا یک کسب‌وکار جدی و پررونق است و همگان در آن مشارکت دارند.”

در طول همه‌گیری کووید-۱۹، موجی از تولیدکنندگان محتوای روستایی در هند به ویژه در پلتفرم TikTok – پیش از آنکه این برنامه در سال ۲۰۲۰ توسط دولت هند ممنوع اعلام شود – به ظهور رسیدند.  شرام ونکاترامان (Shriram Venkatraman)، استاد مدعو انسان‌شناسی دیجیتال در موسسه فناوری هند، دهلی، معتقد است که این خیزش اولیه، عمدتاً توسط مردان هدایت می‌شد. با این حال، به گفته‌ی ونکاترامان، پس از دوران همه‌گیری، شمار فزاینده‌ای از بانوان به مدیریت کانال‌های رسانه‌های اجتماعی موفق مبادرت ورزیده‌اند و این امر، فرصت‌های اقتصادی نوینی را برای آنان فراهم آورده‌است.

وی در ادامه می‌افزاید: “گستره‌ی ارتباطات جهانی که [یوتیوب] ایجاد کرده، به بیان ساده، تحول‌آفرین است.” این تحول هم برای مردان و هم برای زنان مصداق دارد. “حتی برخی از این افراد، با بهره‌گیری از یوتیوب و استفاده از مشترکین و مصرف‌کنندگان محتوای خود به عنوان پایگاه مشتری اولیه، کسب‌وکارهای جانبی دیگری را نیز راه‌اندازی می‌کنند؛ به عنوان مثال، در زمینه‌ی تولید و عرضه‌ی روغن مو و ادویه‌جات/ماسالاهای خانگی.”

اما برای برخی دیگر، انگیزه‌ی اصلی، کسب درآمد مالی نیست. رامکالی ورما، بانوی ۵۶ ساله خانه‌دار (که او نیز هیچ نسبت خویشاوندی با جای ورما ندارد)، که به عنوان هنرپیشه‌ای محبوب برای ایفای نقش‌ مادران مهربان شناخته می‌شود و به یکی از استعدادهای مورد توجه در روستا بدل گشته، می‌گوید:

“من از مشارکت در ویدیوهای تولید شده توسط کانال‌های روستایم لذت می‌برم و این کار را بدون چشم‌داشت و صرفاً از سر علاقه انجام می‌دهم.”

Shriram Venkatraman

نقش‌آفرینی‌های رامکالی در عرصه‌ی بازیگری، غالباً به مسائل مربوط به حوزه جنسیت و نقش‌های جنسیتی می‌پردازند. وی اظهار می‌دارد که یکی از نقش‌های مورد علاقه‌اش، ایفای نقش یک مادرشوهر حامی بوده‌است که عروس خود را به ادامه‌ی تحصیل ترغیب می‌نموده است. “من از این طریق، فرصت یافته‌ام تا از تحصیلات و موفقیت‌های زنان دفاع نمایم.  بازیگری برای من، احساس رضایت و آرامش خاطر به ارمغان می‌آورد.”

ساهو، که اکنون به عنوان یک هنرپیشه موفق و متکی به نفس شناخته می‌شود، امیدوار است که الهام‌بخش دختران جوان دیگر باشد. او با تأمل در حس غرور ناشی از تماشای هنرنمایی خود بر پرده‌ی سینما در کنار پدرش، چنین بیان می‌کند: “اگر من توانسته‌ام به آرزوهایم جامه‌ی عمل بپوشانم، آنان نیز قادر خواهند بود.” در روستای تولسی، ساهو به یک سرمشق و الگوی تمام‌عیار برای بانوان جوان تبدیل شده‌است. او می‌گوید: “مشاهده‌ی دخترانی که آرزوهای بزرگ در سر می‌پرورانند و اهداف متعالی را دنبال می‌کنند، ارزشمندترین جنبه‌ی مسیر زندگی حرفه‌ای من محسوب می‌شود. اکنون دخترانی هستند که آرزوی فیلمساز شدن را در سر می‌پرورانند.”

همزمان با غروب آفتاب بر فراز روستای تولسی، دیور و گروه همراهش، با پشتکار و خستگی‌ناپذیری، در تلاشند تا ریتم‌های موسیقی هیپ‌هاپ خود را به کمال برسانند. دیور، که نام کانال یوتیوب او Lethwa Raja است و تقریباً به معنای “پادشاه شگفت‌انگیز” ترجمه می‌شود، اظهار می‌دارد: “گذار از عرصه‌ی تولید محتوای ویدئویی به حوزه‌ی موسیقی رپ، فرایندی سهل و آسان نبوده‌است.”

دیور ابراز امیدواری می‌کند که یوتیوب بتواند به عنوان کاتالیزوری برای دگرگونی‌های فرهنگی دیگر در میان مردم منطقه‌اش عمل نماید. وی در این رابطه می‌گوید: “افراد بسیاری به زبان و گویش ما به اجرای موسیقی رپ نمی‌پردازند، اما من بر این باورم که می‌توانم این وضعیت را تغییر دهم.  می‌خواهم صدایی نو را به منطقه‌ی خود بیاورم و کاری کنم که تولسی، همان‌طور که به واسطه‌ی ویدئوهایش شناخته شده‌است، به خاطر موسیقی‌اش نیز شهرت یابد.”

سخن پایانی

تولسی، نمونه‌ای درخشان از پیوند سنت و فناوری است؛ جایی که رسانه‌های اجتماعی نه‌تنها شیوه معیشت را دگرگون کرده‌اند، بلکه در بنیان‌های اجتماعی و فرهنگی نیز تغییراتی عمیق رقم زده‌اند. آنچه زمانی روستایی کوچک و ناشناخته بود، اکنون به الگویی جهانی در حوزه تولید محتوا تبدیل شده‌است. از جوانانی که با تلفن‌های همراه خود داستان‌های بومی را به تصویر می‌کشند تا زنانی که از طریق یوتیوب به استقلال مالی و اجتماعی دست یافته‌اند، همه و همه نشان از تأثیر شگرف دنیای دیجیتال بر جوامع محلی دارند.

تجربه تولسی فراتر از یک موفقیت محلی، نمادی از ظرفیت بی‌حد و مرز اینترنت در توانمندسازی افراد و جوامع است. این تحول، گواهی بر آن است که حتی در دورافتاده‌ترین نقاط، فناوری می‌تواند پلی به سوی فرصت‌های جدید باشد. در دورانی که محتوا، قدرتی تعیین‌کننده یافته است، داستان تولسی به ما یادآور می‌شود که آینده نه در دست دارندگان منابع سنتی، بلکه در اختیار کسانی است که می‌توانند روایتگر داستان‌های خود باشند.

پرسش‌های متداول