کد نویسی با هوش مصنوعی Cursor AI: راهنمای گام‌به‌گام

در عصر حاضر، که فناوری با سرعتی بی‌سابقه در حال دگرگونی است، کد نویسی به یکی از ستون‌های اصلی پیشرفت در حوزه دیجیتال و توسعه نرم‌افزار تبدیل شده است. با این وجود، پیچیدگی‌های فزاینده فنی، حجم روزافزون داده‌ها و انتظارات رو به رشد صنعت، روش‌های سنتی برنامه نویسی را با چالش‌های قابل‌توجهی مواجه ساخته است. در این میان، هوش مصنوعی به‌عنوان نیرویی پیش‌برنده، نه‌تنها قادر به شتاب‌بخشی به فرآیند کد نویسی است، بلکه با بهبود دقت، کارآمدی و خلاقیت، چشم‌اندازهای نوینی را در این عرصه گشوده است. عدم بهره‌مندی از ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی، مانند Cursor، ممکن است توسعه‌دهندگان و مهندسان را در معرض خطر عقب‌ماندگی از جریان پرشتاب پیشرفت فناوری قرار دهد؛ امری که در فضای رقابتی کنونی غیرقابل اغماض است. این مقاله با تمرکز بر ابزار Cursor به عنوان ابزار کد نویسی با هوش مصنوعی، به بررسی نقش محوری هوش مصنوعی در بازآفرینی فرآیند برنامه نویسی، ضرورت به‌روزرسانی دانش و مهارت‌های مهندسان و پیامدهای نادیده‌گرفتن این فناوری در مسیر حرفه‌ای و روزمره می‌پردازد.

کلیاتی از کد نویسی

کد نویسی مدرن ریشه در دهه ۱۹۴۰ دارد، زمانی که برنامه نویسان با استفاده از زبان‌های سطح پایین مانند اسمبلی، دستورات را مستقیماً به کد ماشین ترجمه می‌کردند. این فرآیند زمان بر و پرخطا بود و نیاز به درک عمیقی از معماری سخت افزار داشت. در دهه ۱۹۵۰، ظهور زبان‌هایی مانند فورترن و کوبول انقلابی در صنعت ایجاد کرد و امکان نوشتن کدهای انتزاعی‌تر را فراهم نمود.

در دهه‌های بعدی، زبان‌های شیگرا مانند C++ و جاوا و پارادایم‌های تابع محور مانند پایتون، توسعه نرم افزار را به سمت ماژولاریته و قابلیت استفاده مجدد سوق دادند. این تحولات نه تنها بهره‌وری برنامه نویسان را افزایش داد، بلکه دروازه‌هایی به سوی حل مسائل پیچیده‌تر علمی و تجاری گشود.

با گسترش اینترنت و نیاز به نرم افزارهای مقیاس پذیر، ابزارهای توسعه به شکل چشمگیری تکامل یافتند. ظهور چارچوب‌ها (Frameworks) مانند React و Django، کتابخانه‌های متن باز و سیستم های کنترل نسخه مانند Git، همکاری تیمی و مدیریت پروژه‌های بزرگ را ممکن ساختند.

همچنین، افزایش پیچیدگی نیازمندی‌های کاربران، از هوش مصنوعی تا واقعیت مجازی، موجب شد توسعه دهندگان به دنبال روش‌هایی برای کاهش زمان توسعه و خطاها باشند. اینجاست که نقش هوش مصنوعی به عنوان یک مکمل ضروری مطرح می‌شود.

در حالی که ابزارهای مدرن بسیاری از فرآیندها را خودکار کرده‌اند، درک عمیق مفاهیم برنامه نویسی برای مهندسان امری حیاتی باقی مانده است. دانش برنامه نویسی به متخصصان اجازه می‌دهد:

• مسائل را به بخش های قابل مدیریت تقسیم کنند.
• الگوریتم‌های بهینه طراحی نمایند.
• ارتباط مؤثری با ذینفعان فنی و غیرفنی برقرار کنند.

حتی در حوزه‌های مهندسی غیرنرم افزاری مانند مهندسی داده یا سخت افزار، آشنایی با اصول کد نویسی برای مدلسازی، شبیه سازی و تحلیل سیستم‌ها ضروری است.

سرعت تحولات در حوزه فناوری، برنامه نویسان را ملزم می‌کند تا همواره دانش خود را به روز نگه دارند. به عنوان مثال، ظهور فناوری های جدید مانند زنجیره بلوکی، کوانتوم کامپیوتینگ و یادگیری عمیق، نیازمند تسلط بر مفاهیم و ابزارهای تخصصی است.

منابعی مانند پلتفرم های آموزش آنلاین (Coursera، Udemy)، جامعه‌های متن باز (GitHub) و مستندات رسمی، به توسعه دهندگان کمک می کنند تا با آخرین روندها همگام شوند. با این حال، حجم عظیم اطلاعات و تنوع ابزارها، چالش جدیدی برای مدیریت زمان و منابع ایجاد کرده است.

کد نویسی با هوش مصنوعی: گذر از ابزار به همکار

هوش مصنوعی با ارائه قابلیت‌هایی مانند تولید کد خودکار، اشکال زدایی هوشمند و بهینه سازی الگوریتم‌ها، در حال بازتعریف فرآیند برنامه نویسی است. ابزارهایی مانند GitHub Copilot (بر پایه مدل زبانی GPT) یا Cursor، با تحلیل متن پرامپت‌های کاربر، کدهای پیشنهادی را در لحظه تولید می‌کنند. برای مثال، Cursor نه تنها خطاهای نحوی را شناسایی می‌کند، بلکه با پیشنهاد پیاده سازی توابع و کلاس‌ها، زمان توسعه را تا ۴۰٪ کاهش می‌دهد. این ابزارها با یادگیری از پایگاه‌های داده عظیم کدهای منبع باز، الگوهای بهینه را برای مسائل مشابه ارائه می‌دهند.

با این حال، استفاده از هوش مصنوعی نیازمند درک عمیق اصول کد نویسی است. مهندسان باید بتوانند خروجی‌های AI را ارزیابی، اصلاح و با نیازمندی‌های پروژه تطبیق دهند. در واقع، هوش مصنوعی جایگزین انسان نیست (حداقل تا به الان)، بلکه با حذف کارهای تکراری، فرصتی برای تمرکز بر حل مسائل پیچیده‌تر فراهم می‌کند.

معرفی ابزار Cursor AI در برنامه نویسی

در حال حاضر، بخش قابل توجهی از توسعه‌دهندگان نرم‌افزار از کد نویسی با هوش مصنوعی، نظیر گیت‌هاب کوپایلت، به منظور تسهیل فرآیند بازبینی کد و ارتقاء بهره‌وری از طریق تکمیل خودکار کد، بهره می‌برند. با این حال، پرسشی که مطرح می‌شود این است که آیا می‌توان به هوش مصنوعی اجازه داد تا وظیفه تولید کامل کد را بر عهده بگیرد؟

در این راستا، Cursor AI به عنوان یک ویرایشگر برنامه نویسی مبتنی بر هوش مصنوعی، راه‌حلی نوین ارائه می‌دهد. محیط‌های توسعه یکپارچه (IDEs) مبتنی بر هوش مصنوعی، مانند Cursor، نخستین نمونه‌های نسل جدید دستیاران کد نویسی با هوش مصنوعی مولد محسوب می‌شوند. این ابزارها قادرند با توجه به محتوای کد و نیازهای خاص توسعه‌دهنده، از مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs) متفاوتی استفاده کنند. در ادامه این مقاله، ضمن بررسی ویژگی‌های کلیدی Cursor، یک راهنمای گام به گام هشت مرحله‌ای ارائه شده است تا شما همراهان عزیز هامیا ژورنال بتوانید چگونگی یکپارچه‌سازی این ابزار را در جریان‌های کاری توسعه نرم‌افزار خود فرا گیرید.

هوش مصنوعی Cursor چگونه کار می‌کند؟

Cursor AI بر بستر ویژوال استودیو کد (Visual Studio Code) توسعه یافته است. ویژوال استودیو کد یک محیط توسعه یکپارچه (IDE) است که توسط مایکروسافت ارائه شده و به دلیل قابلیت‌های گسترده توسعه نرم‌افزار و رابط کاربری بصری و کاربرپسند خود، از محبوبیت بالایی در میان برنامه‌نویسان برخوردار است. Cursor با بهره‌گیری از زیرساخت مستحکم ویژوال استودیو کد، ویژگی‌های نوآورانه هوش مصنوعی را به آن اضافه می‌کند. این ویژگی‌ها شامل قابلیت تولید خودکار کد و امکان برقراری ارتباط متنی با یک چت بات (chatbot) برای طرح سؤالات مرتبط با پایگاه کد جاری می‌باشند، که در مجموع تجربه توسعه را بهبود می‌بخشند.

به منظور افزایش دقت و ارتباط پاسخ‌های تولیدی، Cursor AI از فرآیندی تحت عنوان نمایه‌سازی کد بهره می‌برد. در این فرآیند، با تولید ایمبِدینگ‌ها (embeddings) برای هر فایل کد، Cursor قادر است درک عمیق‌تری از ساختار و منطق کد شما به دست آورد. این درک بهبودیافته، به نوبه خود، منجر به ارائه پاسخ‌هایی می‌شود که از لحاظ ارتباط معنایی و دقت، بسیار کارآمدتر هستند. علاوه بر این، Cursor از پشتیبانی گسترده‌ای از زبان‌های برنامه‌نویسی متعدد برخوردار است و با گیت‌هاب نیز به طور کامل یکپارچه شده است. این ویژگی‌ها، Cursor را به ابزاری منعطف و کارآمد برای کاربردهای متنوعی نظیر نمونه‌سازی اولیه (prototyping)، رفع اشکال (bug fixing) و مستندسازی کد تبدیل می‌کند.

سه ویژگی برجسته و کلیدی Cursor AI که مزایای قابل ملاحظه‌ای برای توسعه‌دهندگان به ارمغان می‌آورند، عبارتند از: حالت عامل (agent mode)، قوانین (rules) و مستندات (documentation).

حالت عامل

حالت عامل (agent mode)، که به عنوان وضعیت پیش‌فرض در Cursor تنظیم شده است، به این ابزار قابلیت می‌دهد تا همانند یک عامل مستقل عمل کند. این عامل قادر است به صورت خودکار محتوای جدیدی را در سیستم فایل محلی کاربر تولید و مدیریت نماید. این ویژگی به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد تا وظایف خاصی را به هوش مصنوعی واگذار کنند و انتظار داشته باشند که Cursor به صورت مستقل بر روی آن‌ها کار کند.

در حالت عامل، Cursor AI می‌تواند وظایف پیچیده برنامه‌نویسی را به بخش‌های کوچکتر و قابل مدیریت‌تر تقسیم کند. عملکرد این حالت بدین صورت است که ابتدا وظیفه مشخص شده را به دقت تحلیل می‌کند، سپس به بررسی جامع پایگاه کد (codebase) و فایل‌های مرتبط می‌پردازد. پس از آن، یک نقشه راه (plan) برای حل وظیفه مورد نظر تدوین کرده و مراحل برنامه‌ریزی شده را به صورت خودکار اجرا می‌کند. در نهایت، موفقیت اجرای وظیفه را تأیید می‌کند. تمامی این مراحل در حالی صورت می‌گیرد که کاربر به طور مستمر در جریان پیشرفت کار قرار می‌گیرد. این قابلیت به ویژه برای خودکارسازی بخش‌هایی از فرآیند توسعه که نیازمند تحلیل و تصمیم‌گیری مرحله به مرحله هستند، بسیار سودمند است.

توسعه‌دهندگان نرم‌افزار می‌توانند از حالت عامل برای تسهیل و خودکارسازی طیف وسیعی از وظایف پیچیده بهره ببرند. این وظایف شامل اشکال‌زدایی (debugging) کد، بهینه‌سازی عملکرد (performance optimization)، تولید خودکار موارد آزمایشی (test cases) و پیاده‌سازی ویژگی‌های جدید (new feature implementation) می‌باشند. با این حال، شایان ذکر است که حالت عامل زمانی بهترین عملکرد را ارائه می‌دهد که دستورالعمل‌های ورودی به صورت شفاف و دقیق باشند. همچنین، در بسیاری از موارد، برای اطمینان از صحت و موفقیت‌آمیز بودن اجرای وظیفه، نظارت مستمر توسعه‌دهنده بر فرآیند کار ابزار ضروری است.

علاوه بر حالت عامل، Cursor دارای حالت‌های عملیاتی دیگری نیز می‌باشد که هر یک برای کاربرد خاصی طراحی شده‌اند. این حالت‌ها عبارتند از: حالت پرسش (ask mode) که به کاربران اجازه می‌دهد تا سؤالات خود را از هوش مصنوعی بپرسند و پاسخ‌های مرتبط دریافت کنند؛ حالت دستی (manual mode) که برای اعمال تغییرات دقیق و هدفمند در کد و انتخاب فایل‌های خاص مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ و حالت‌های سفارشی (custom modes) که امکان شخصی‌سازی (customization) کمک‌های هوش مصنوعی را برای مطابقت با نیازهای منحصر به فرد هر توسعه‌دهنده فراهم می‌آورند.

قوانین

زمانی که از Cursor درخواست می‌شود تا تغییراتی را در کد منبع اعمال کند؛ برای مثال، اضافه کردن یک دکمه جدید، تغییر وضعیت یک سوئیچ، یا اصلاح طرح رنگی، این ابزار به صورت پیش‌فرض از قوانین (rules) یا فرآیندهای دقیقی پیروی نمی‌کند. در نتیجه، صرفاً تلاش می‌کند تا کد را تغییر دهد. این رویکرد ممکن است در برخی موارد، تأثیرات نامطلوبی بر پروژه داشته باشد، به خصوص اگر ابزار از پارامترهای خاصی که باید رعایت شوند، آگاهی نداشته باشد.

همانند بسیاری از ابزارهای هوش مصنوعی مولد (generative AI tools)، Cursor نیز به کاربر امکان می‌دهد تا یک پرامپت سیستمی (system prompt) تعریف کند. این دستور سیستمی در واقع مجموعه‌ای از دستورالعمل‌های پایه است که مدل زبانی (language model) ملزم است در تمامی گفتگوها و در پاسخ به تمامی دستورات کاربر، از آن‌ها پیروی کند. در محیط Cursor، این قابلیت مهم تحت عنوان قوانین (Rules) شناخته می‌شود.

قوانین در Cursor، نحوه عملکرد و رفتار عامل هوش مصنوعی (AI agent) را تعیین می‌کنند. یکی از محدودیت‌های ذاتی مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs)، عدم حفظ حافظه از یک تعامل به تعامل دیگر است؛ به این معنا که دانش کسب شده در یک گام، به صورت خودکار به گام بعدی منتقل نمی‌شود. ویژگی قوانین این محدودیت را با فراهم آوردن یک زمینه (context) پایدار و قابل استفاده مجدد برای هر پرس‌وجو برطرف می‌سازد. با تعریف قوانین، می‌توان اطمینان حاصل کرد که هوش مصنوعی در طول تعاملات مختلف، به مجموعه‌ای ثابت از دستورالعمل‌ها و دانش تکیه می‌کند.

هنگام تدوین قوانین در Cursor، رعایت دستورالعمل‌های زیر می‌تواند به افزایش کارایی و دقت آن‌ها کمک کند:

• ایجاز (Brevity): قوانین باید مختصر و مفید باشند. توصیه می‌شود طول آن‌ها از ۵۰۰ خط تجاوز نکند تا پردازش و تفسیر آن‌ها برای هوش مصنوعی بهینه باشد.
• تجزیه فرآیندها (Decomposition): فرآیندهای پیچیده و گسترده را به چندین قانون کوچکتر و قابل ترکیب تقسیم کنید. این رویکرد به مدیریت بهتر و انعطاف‌پذیری بیشتر کمک می‌کند.
• ارائه مثال و مرجع (Examples and References): در صورت لزوم، مثال‌های ملموس یا فایل‌های مرجع مرتبط را ارائه دهید. این کار به هوش مصنوعی در درک بهتر انتظارات و نحوه عملکرد کمک شایانی می‌کند.
• دقت و وضوح (Clarity and Precision): از ارائه راهنمایی‌های مبهم و کلی خودداری کنید. قوانین باید دقیق و صریح باشند، به گونه‌ای که شباهت زیادی به مستندات فنی داخلی (internal technical documentation) داشته باشند.

برای مشاهده نمونه‌هایی از قوانین مرتبط با فریم‌ورک‌ها و زبان‌های برنامه‌نویسی مختلف، می‌توانید به دایرکتوری Cursor در این زمینه مراجعه نمایید.

مستندات

یکی از رویکردهای مؤثر در کار با Cursor، افزودن مستندات (documentation) به عنوان زمینه (context) است. این روش تضمین می‌کند که Cursor هنگام تولید کد، به اطلاعات موجود در این مستندات ارجاع دهد. با این کار، دقت و ارتباط منطقی کدهای تولید شده با نیازهای پروژه افزایش می‌یابد.

گنجاندن مستندات به ویژه هنگامی سودمند است که قصد دارید یک برنامه را با استفاده از یک فریم‌ورک (framework) یا زبان برنامه‌نویسی (programming language) جدید توسعه دهید. این کار با فراهم آوردن زمینه اطلاعاتی لازم، به Cursor کمک می‌کند تا ساختار و منطق کد را به شکلی عمیق‌تر درک کند و در نتیجه، کدی مطابق با استانداردهای آن فریم‌ورک یا زبان تولید نماید.

Cursor همچنین شامل مجموعه‌ای از مستندات از پیش تعریف شده است. استفاده از این مستندات هنگام کار بر روی یک فریم‌ورک (قواعد و ابزارهایی که برای ساخت نرم‌افزار استفاده می‌شوند) یا زبان برنامه‌نویسی خاص، به شدت توصیه می‌شود.

به عنوان مثال، فرض کنید می‌خواهید سرورها و پایگاه‌های داده (زیرساخت‌های لازم برای یک برنامه) را به جای اینکه دستی و دکمه به دکمه تنظیم کنید، با نوشتن کد مدیریت کنید. به این روش، “زیرساخت به عنوان کد” یا IaC گفته می‌شود. IaC یعنی شما با نوشتن کدی ساده، به جای انجام کارهای تکراری و دستی، به کامپیوتر دستور می‌دهید که خودش سرورها و تنظیمات شبکه و… را بسازد و مدیریت کند. این کار باعث می‌شود همه چیز سریع‌تر، دقیق‌تر و بدون خطا انجام شود.

ترافورم (Terraform) یک ابزار بسیار محبوب برای انجام همین کار است؛ یعنی برای نوشتن “زیرساخت به عنوان کد” (IaC). ترافورم به شما کمک می‌کند تا با نوشتن چند خط کد، به جای ساعت‌ها کلیک کردن و تنظیمات دستی، زیرساخت‌های پیچیده را بسازید یا تغییر دهید.

حالا برگردیم به Cursor: اگر در حال استفاده از Cursor برای توسعه با ابزار زیرساخت به عنوان کد (IaC) مانند ترافورم (Terraform) هستید، می‌توانید مستندات مربوط به ترافورم را به آن اضافه کنید. این اقدام اطمینان می‌دهد که Cursor در تولید کد، از مقادیر و پیکربندی‌های صحیح و استاندارد ترافورم استفاده کند. به عبارت ساده‌تر، با دادن این “کتاب راهنما”ی ترافورم به Cursor، این دستیار هوش مصنوعی دقیقاً می‌داند که چطور باید کد مربوط به ترافورم را بنویسد تا زیرساخت شما به بهترین شکل ممکن ساخته و مدیریت شود.

راهنمای گام‌به‌کام: ایجاد یک برنامه وب با استفاده از Cursor

این آموزش، راهنمای گام به گام توسعه یک برنامه وب مقدماتی تحت عنوان “LLM sizer” را با بهره‌گیری از قابلیت‌های Cursor AI ارائه می‌دهد.

۱. نصب Cursor AI

شما قادر خواهید بود Cursor را بر روی غالب سیستم‌عامل‌ها نصب نمایید. این فرآیند از طریق استفاده از مدیران بسته (package managers) قابل انجام است.

برای کاربران سیستم‌عامل مک (macOS)، نصب Cursor از طریق دستور زیر در ترمینال قابل اجراست:

brew install –cask cursor

و برای کاربران سیستم‌عامل ویندوز (Windows)، می‌توانید از دستور زیر استفاده کنید:

winget install –id=Anysphere.Cursor -e

علاوه بر این، امکان دانلود مستقیم برنامه از وب‌سایت رسمی Cursor نیز فراهم می‌باشد.

پس از تکمیل مراحل دانلود و نصب Cursor، شما به رابط کاربری اصلی (main interface) آن دسترسی خواهید یافت. پیش از آغاز هرگونه پروژه جدید، ضروری است که Cursor را در یک پوشه (folder) خالی بر روی دستگاه خود باز کنید. این اقدام حیاتی تضمین می‌کند که Cursor به طور ناخواسته هیچ‌گونه تغییری در فایل‌ها یا کد منبع موجود در سیستم شما ایجاد نکند.

۲. مدل زبانی خود را انتخاب کنید.

انتخاب‌کننده مدل (model picker) در Cursor طیف گسترده‌ای از مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs) را شامل می‌شود. در میان این گزینه‌ها، چندین مدل “تفکر” (thinking models) نیز وجود دارند که به طور خاص برای انجام فرآیندهای استدلالی بهینه‌سازی شده‌اند. این ابزار همچنین یک گزینه انتخاب خودکار (auto-selection) را ارائه می‌دهد که به صورت پویا و بر اساس نوع وظیفه جاری، بهترین مدل را برای انجام آن انتخاب می‌کند.

علاوه بر انتخاب خودکار، کاربر می‌تواند مدل زبانی (language model) مورد نظر خود را به صورت دستی (manually) نیز انتخاب نماید. در چارچوب این آموزش، از مدل Claude 3.7 Sonnet استفاده شده است، که به دلیل عملکرد برجسته خود در تولید کد (code generation)، گزینه بسیار مناسبی محسوب می‌شود.

۳. دستور و پرامپت (Prompt) خود را توسعه دهید.

دستور یا پرامپت (prompt)، مؤلفه‌های اصلی هستند که سبک و تنظیمات یک برنامه وب را تعیین می‌کنند. هرچه توضیحات ارائه شده در این دستور دقیق‌تر و کامل‌تر باشد، احتمال دستیابی به نتایج مطلوب و منطبق با انتظارات افزایش می‌یابد. در این آموزش، از دستور زیر برای هدایت Cursor به منظور ایجاد برنامه وب مورد نظر استفاده شده است:

“یک برنامه وب توسعه بده که قابلیت تخمین اندازه واحد پردازش گرافیکی (GPU) مورد نیاز برای میزبانی مدل‌های زبانی بزرگ (LLMs) را فراهم آورد. این ابزار تخمین باید اطلاعات مربوط به انواع مختلف GPUها و مقدار حافظه ویدیویی (vRAM) آن‌ها را به نمایش بگذارد. همچنین، باید شامل یک اسلایدر باشد که امکان تنظیم اندازه مدل‌های LLM را بر اساس تعداد میلیارد پارامتر فراهم آورد. به عنوان یک قاعده، اگر اندازه مدل ۸ میلیارد پارامتر باشد، حداقل ۱۶ گیگابایت vRAM مورد نیاز است؛ و اگر مدل ۱۶ میلیارد پارامتر باشد، حداقل ۳۲ گیگابایت vRAM لازم خواهد بود. نام این برنامه وب باید ‘LLM vRAM Sizer’ باشد. علاوه بر این، برنامه وب می‌بایست شامل یک سوئیچ (toggle) برای جابجایی بین حالت روشن (light mode) و حالت تاریک (dark mode) باشد.”

۴. اجازه ایجاد برنامه وب را بدهید.

پس از اینکه کاربر کلید Enter را فشار می‌دهد، Cursor یک دستور ترمینال (terminal command) تولید می‌کند که برای اجرای آن نیازمند تأیید کاربر است. این دستور، فرآیند ایجاد برنامه وب (web application) را آغاز خواهد کرد. همچنین، کاربر می‌تواند تنظیمات Cursor را به گونه‌ای پیکربندی کند که ابزار برای هر اقدام نیاز به اجازه داشته باشد، یا اینکه دستورات ترمینال را به صورت خودکار (automatically) اجرا نماید.

۵. کد را بازبینی کنید.

برای هر فایلی که Cursor تولید می‌کند، از شما درخواست می‌شود که محتوای آن را پیش از ذخیره‌سازی نهایی در سیستم فایل (file system)، به دقت بازبینی کنید. این مرحله از اهمیت بالایی برخوردار است، زیرا هوش مصنوعی (AI) مستعد “توهم” (hallucinate) است؛ به این معنا که ممکن است خروجی‌هایی نادرست یا گمراه‌کننده تولید کند. بازبینی کد توسط یک عامل انسانی از نظر کیفیت، دقت و انطباق با الزامات پروژه، اطمینان می‌دهد که هر کدی که توسط هوش مصنوعی تولید می‌شود، بدون خطا بوده و نیازهای خاص پروژه شما را به طور کامل برآورده سازد.

۶. برنامه را اجرا کنید.

پس از اینکه Cursor کد منبع (source code) را تولید می‌کند، برنامه به صورت خودکار در بک‌اند (backend) شروع به کار خواهد کرد. در ادامه، Cursor نقطه پایانی (endpoint) را که برنامه از طریق آن قابل دسترسی است، مشخص و لیست می‌کند. همانطور که در شکل زیر مشاهده می‌شود، برنامه تولید شده در این مرحله دارای یک رابط مینیمالیستی (minimalistic) است.

۷. قوانین را اضافه کنید.

شما می‌توانید قوانین (rules) را از طریق دستور New Cursor Rule یا با مراجعه به مسیر Cursor Settings > Rules ایجاد نمایید. این عمل منجر به ایجاد یک فایل قانون جدید در دایرکتوری .cursor/rules خواهد شد. منوی تنظیمات همچنین یک فهرست کامل از تمامی قوانین موجود و وضعیت فعلی آن‌ها را به نمایش می‌گذارد.

به منظور نشان دادن تأثیر قابل توجهی که قوانین می‌توانند بر خروجی نهایی یک برنامه داشته باشند، از قانونی استفاده می‌کنیم که در وب‌سایت دایرکتوری Cursor (که قبلاً ذکر شد) موجود است:

“Rules for cursor for react native@0.78”

پس از اعمال این قانون، دستور زیر را اجرا کنید:

“Recreate the web application”

افزودن این قانون خاص و فعال‌سازی Cursor برای بازسازی وب‌سایت، منجر به ایجاد یک رابط کاربری (UI) بسیار تمیزتر و از نظر بصری جذاب‌تر در مقایسه با نسخه اولیه وب‌سایت می‌شود. دلیل این بهبود آن است که قانون مذکور، زمینه (context) بهتری را در اختیار Cursor قرار داد؛ این زمینه به ابزار کمک می‌کند تا درک دقیق‌تری از نحوه توسعه برنامه و فریم‌ورک‌های توسعه وبی که باید مورد استفاده قرار گیرند، پیدا کند.

۸. مستندات را اضافه کنید.

در نهایت، برای اینکه Cursor به زمینه اطلاعاتی جامع‌تری دسترسی داشته باشد، می‌بایست مستندات (documentation) مرتبط را به آن اضافه کنید. این اقدام به ابزار کمک می‌کند تا با درک عمیق‌تر از چارچوب‌ها و کتابخانه‌های مورد استفاده، کدی دقیق‌تر و مطابق با بهترین شیوه‌ها تولید نماید.

به عنوان یک نمونه کاربردی، می‌توانید برگه تقلب (CheatSheet) مربوط به Tailwind CSS را که از طریق لینک مشخص شده و قابل دسترسی است، اضافه کنید. این کار با مراجعه به مسیر Cursor ← تنظیمات (Preferences) ← تنظیمات Cursor ← ویژگی‌ها (Features) و سپس پیمایش به پایین تا بخش مستندات (Docs) امکان‌پذیر است.

پس از افزودن مستندات، برای اینکه Cursor بتواند از آن‌ها در فرآیند تولید کد استفاده کند، لازم است که به آن‌ها ارجاع (reference) دهید. این عمل را می‌توانید با باز کردن پنجره چت (chat window)، تایپ عبارت “Docs@” و سپس انتخاب مستندات Tailwind CSS از فهرست پیشنهادی انجام دهید. پس از این مرحله، امکان ارجاع به مستندات مذکور در مکالمات با Cursor در چت فراهم خواهد شد.

به سایر اقلامی که در لیست مستندات ظاهر می‌شوند نیز توجه کنید. این موارد شامل مستندات از پیش تعریف شده‌ای (predefined documentation) هستند که توسط Cursor ارائه شده‌اند، مانند مستندات مربوط به AWS و PyTorch. بنابراین، به عنوان مثال، اگر در حال توسعه پروژه‌ای با استفاده از AWS هستید، حتماً باید به مستندات AWS ارجاع دهید. این اقدام ضروری است؛ زیرا تقریبا هیچ مدل زبانی، صرف‌نظر از توانایی‌هایش، به صورت ذاتی دانش عمیق و کاملی در مورد تمامی اجزای خاص و جزئیات فنی سرویس‌های AWS نخواهد داشت.

جمع‌بندی

در جهانی که فناوری با شتابی بی‌وقفه در حال تحول است، ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی نظیر Cursor AI نه‌تنها به‌عنوان دستیار، بلکه به‌مثابه همکارانی خلاق و کارآمد، فرآیند برنامه نویسی را بازتعریف کرده‌اند. این مقاله با ارائه راهنمایی جامع و گام‌به‌گام، از نصب Cursor تا بهره‌گیری از قابلیت‌های پیشرفته‌ای چون حالت ایجنت، قوانین و مستندسازی، راه را برای توسعه‌دهندگانی هموار می‌سازد که در پی تسریع و بهینه‌سازی پروژه‌های خود هستند. ویژگی‌های برجسته Cursor، از تولید کد خودکار تا ادغام با فریم‌ورک‌های مدرن، آن را به ابزاری ضروری برای برنامه‌نویسان امروزی تبدیل کرده است که در عین حفظ آزادی خلاقیت فردی، بهره‌وری را به سطحی نوین ارتقا می‌دهد. این ابزار، با تکیه بر اصول نوآوری و خودمختاری، به توسعه‌دهندگان این امکان را می‌دهد تا با تسلط بر پیچیدگی‌های کد نویسی، آینده‌ای روشن‌تر در دنیای فناوری رقم بزنند.

دعوت می‌کنیم تا با کاوش در قابلیت‌های Cursor، خود را در خط مقدم پیشرفت‌های دیجیتال قرار دهید. این مقاله نه‌تنها نقشه‌راهی حداقلی برای تسلط بر این ابزار ارائه می‌دهد، بلکه با تأکید بر اهمیت به‌روزرسانی مهارت‌ها در عصر هوش مصنوعی، الهام‌بخش حرکت به‌سوی نوآوری‌های آینده است. با استفاده از هوش مصنوعی Cursor، نه‌تنها زمان توسعه را کوتاه می‌کنید، بلکه با اطمینان از دقت و کیفیت کد، پروژه‌های خود را به شاهکارهایی رقابتی بدل می‌سازید. اکنون زمان آن است که با این فناوری پیشرو همراه شوید و داستان موفقیت خود را در دنیای برنامه نویسی بنویسید.

سوالات متداول