بررسی بازی The Callisto Protocol

The Callisto Protocol برادر کوچک و بداخلاق Dead Space

پروتکل کالیستو به تکرار جادوی Dead Space، مجموعه‌ای که بسیار پرطرفدار است، نزدیک می‌شود ولی، نمی‌تواند کارش را تمام کند.

اینطور به نظر می‌رسد که سازندگان بازی The Callisto Protocol قصد زنده کردن جسد چروکیده Dead Space را داشته‌اند، این سری از بازی‌ها با معرفی کردن ترسی علمی تخیلی و راهرو‌های تنگ و تاریک، زامبی های ترسناک و عجیب و غریب که به طرز وحشتناکی هر آنچه در روبه‌روی خود می‌بینند تکه پاره میکنند و البته سیستم پاشش خون که بسیار با جزئیات کار شده بود، قدم های محکمی در ژانر ترس و بقا برداشته بود. پروتکل کالیستو سعی در اجرای همان فرمول بازی Dead Space را داشت اما با برداشتن گام هایی اشتباه همچون مبارزات نامتعادل، دوربین اذیت کننده و فقدان کلی نوآوری در گیم پلی و داستان، شما را در طول هشت ساعت شکنجه می‌کند.

داستان و روایت کلی

شما کنترل جیکوب لی، خلبان کشتی فضایی باربری را برعهده می‌گیرید که درآینده‌ای نه چندان دور بین قمرهای سیاره مشتری (اروپا و کالیستو) در حال انجام وظیفه می‌باشد، اما طی یک سری اتفاقات وی دستگیر شده و به زندان Black Iron که روی قمر کالیستو( قمری که کاملا با یخ پوشیده شده و بخاطر وجود معادن با‌ارزش، مورد توجه دولت ها و شرکت‌های فضایی می‌باشد) واقع است منتقل می‌شوید.

فاجعه‌ای در این زندان رخ می‌دهد و محکومان این زندان شورش می‌کنند؛ شورشی که با انتشار ویروسی خطرناک که موجب تبدیل شدن اکثریت زندانیان و نگهبانان به موجوداتی جهش یافته و کشنده می‌شود همراه است. حال، جیکوب لی بایستی ماهیت این ویروس را کشف کند و راهی برای فرار از این جهنم پیدا کند.

خوشبختانه سازندگان بازی The Callisto Protocol توانسته‌اند به خوبی فضای ترسناک و تاریک یک زندان مخروبه و خطرناک، با راهروهای پر شده از موجودات جهش یافته اهریمنی ایجاد کنند و در کل اتمسفر حاکم بر بازی بسیار عالی و دقیق کار شده است و شما کاملا حس محبوس بودن در ندامتگاهی فاسد با حداکثر ناامنی را درک می‌کنید.

Josh Duhamel بازیگر سری فیلم های Transfomers در ایفای نقش اصلی ستودنی کار کرده است، همچنین Karen Fukuhara در نقش Dani متحد اصلی جیکوب لی ظاهر شده است که شاید وی را از سریال The Boys به یاد بیاورید.

دوربین سوم شخص بازی که همیشه روی جیکوب قفل شده است در برخی صحنه‌ها ضعیف عمل می‌کند و احتمال این که حملاتی که از سایر جهات به شما می‌شود را نتوانید ببینید بسیار زیاد است.

اما از لحاظ گرافیکی بازی بسیار با جزئیات و زیبا کار شده شده‌ است؛ شما به وضوح عرق روی پوست کاراکتر‌ها، خیس بودن لباس‌ها، خون پاشیده شده و زخم های تازه را حس می‌کنید و تکنیک‌های به‌کار رفته در این قسمت ها بسیار حرفه‌ای می‌باشد. بازی فضا‌های بسیاربزرگ در اختیار شما قرار نمی‌دهد و اکثرا شما در فضاهای تنگ وتاریک قرار می‌گیرید، برای رفتن به قسمت های جدید نقشه باید از یه سری شکاف‌های باریک موجود عبور کنید، سازندگان از این تکنیک برای بارگذاری مناطق جدید استفاده کرده‌اند که البته با ایجاد حس کشش و گیر کردن بین تنگناها موجب ایجاد ترسی ذهنی می شود، پرداختن به این جزئیات به ترسیم فضای کلی بازی کمک شایانی کرده است.

فضای تکراری

بیایید منطقی نگاه کنیم؛ The Callisto Protocol عملا همان Dead Space است که فقط اسمش را تغییر داده‌اند، حتی یکی از بنیان گذاران استودیوی سازنده (Striking Distance)، آقای Glen Schofield خالق بازی Dead Space  است. از رابط کاربری (HUD) کاملا مینیمالیستی که نوار سلامتی جیکوب را مانند نشانگر باتری گوشی‌های همراه روی گردنش نشان می‌دهد تا استفاده از ضربه پا برای باز کردن جعبه ها و اجساد برای کشف منابع ارزشمند، شواهدی از یک فرقه مذهبی مرموز که به طریقی در شیوع ویروس دخیل است. همچنین راهنما‌یی‌هایی که برای چگونگی مبارزه و از بین‌ بردن دشمنان یا مجموعه ابزار‌ها و تسلیحات کاراکتربازی و… ، همه و همه‌ی این ها بازسازی اتمسفر و فضایی است که قبلا در Dead Space تجربه‌اش کرده‌ایم.

تفاوت عمده‌ای که The Callisto Protocol با Dead Space ایجاد می‌کند، تاکید بیشتر آن بر نبرد‌های تن به تن، حداقل در ساعات اولیه بازی است. با وجود اسلحه در داخل بازی، به علت کمیاب بود مهمات در ابتدا مجبور به متکی بودن به باتوم خود می‌شوید اما این موضوع خللی در گیم پلی ایجاد نمی‌کند، زیرا مبارزه با باتوم و به طور کلی مبارزات تن به تن بسار دقیق و هوشمندانه کار شده و هسته کلی گیم پلی به حساب می‌آید و کاملا رضایت بخش می‌باشد. حتی با افزایش زرادخانه جیکوب، نبردهای تن به تن روشی زیرکانه برای مبارزات می‌باشد، زیرا با هر حمله موفق به وسیله باتوم، بازی موقعیتی در اختیار شما قرار می‌دهد تا با به کارگیری به موقع اسلحه‌های خود آسیب بیشتری به دشمنان وارد سازید.

دستکش ضد گرانش

متاسفانه پس از معرفی دستکش ضد گرانش (GPR)، سطح تنش مبارزات پایدار نمی‌ماند. دستکش ضد گرانش به قدری قدرتمند است که می‌تواند بیشتر دشمنان داخل بازی را با یک حرکت نابود کند، البته صحنه های جالبی هم در بعضی مواقع به وسیله این دستکش ایجاد میشود، مثلا بلند کردن دشمنان و پرت کردن آن‌ها به سمت انواع تله‌های موجود در نقشه بازی، اما وجود دستکش باعث شده اغلب تهدیدات پیش‌رو خیلی سریع و ساده از بین بروند، مانند این است که با RPG 7 به سراغ کسی بروید که چاقو در دست دارد.

البته GPR به صورت شارژی کار می‌کند بنابراین در همه حال در دسترس نیست و نمی‌توان از آن در کل بازی استفاده کرد؛ با این حال، با وجود GPR انگار خطر واقعی که در Black Iron در کمین است جیکوب لی می‌باشد نه هیولاها!

با وجود باتوم و GPR شما نیازمند آپگرید کردن تمامی اسلحه‌های خود نیستید و احساس ضعف خاصی در طول بازی حس نمی‌کنید.

پنهان‌کاری و دشمنان

در گیم پلی بازی سکانس ها و مناطقی وجود دارد که نیاز به پنهان‌کاری می‌باشد، ولی ترس و تعلیق کافی برای جیکوب در فرار خود از زندان بلک آیرون و قمر Callisto ایجاد نمی‌کند. در طی مراحل دشمنان کوری معرفی می‌شوند که به صدا حساس می ‌باشند (یادی کنیم از کلیکر‌های مشهور The Last Of Us)، اگرچه ظاهرا حس شنوایی بالایی دارند اما به طرز شگفت‌انگیزی احمق هستند و اگر شما در کنارشان یکی از هم‌نوعانش را به قتل برسانید، واکنش خاصی از وی نمی‌بینید.

البته این بدان معنا نیست که در The Callisto Protocol تنوع دشمن وجود ندارد. انواع استانداری از موجودات آلوده به ویروس، دشمنان انتحاری که با عجله به سمت شما حمله می‌کنند، موجودات عنکبوت مانند کوچک که از در و دیوار در تقلای حمله هستند و همچنین موجوداتی که اگر کارشان را تمام نکنید تکامل پیدا می‌کنند و نابود کردنشان سخت‌تر می‌شود و … وجود دارد.

سیستم تعویض سلاح

این سیستم که اسم کلی آن «تعویض سریع سلاح» می‌باشد، به طرز مضحکی کند عمل می‌کند و در بسیاری از لحظه‌های حساس مبارزه، شما را در تنگنا قرار می‌دهد و بسیاری از مواقع مجبورید صحنه‌ی خورد شدن جمجمه‌ی جیکوب بیچاره توسط دشمنان را تماشا کنید!

در نهایت، تجربه بازی هشت ساعت طول می‌کشد که به نظر بنده مناسب می‌باشد اما، پس از اتمام بازی The Callisto Protocol چیز دیگری برای انجام دادن وجود ندارد، البته استودیوی سازنده قول حالت New game plus در پچ آینده داده است، اما فعلا راهی برای تجربه بازی بدون تکرار یا حالت‌های دیگر برای بازی کردن وجود ندارد.

نتیجه کلی

The Callisto Protocol یک گردش چند ساعته فوق‌العاده اتمسفریک و اکشن است که در یک کشتارگاه تماشایی در فضایی دور قرار گرفته است. طراحی مراحل که تا حد زیادی خطی هستند، در این سال‌ها یک نوع پسرفت به حساب می‌آیند و با قراردادن قدرت بیشتر در اختیار کاراکتر اصلی بازی توازن قدرت و حس تعلیق و ترس حاکم بر بازی را خراب کرده‌اند. اگر بگویم به Dead Space خیانت شده، دروغ نگفته‌ام! البته نباید از گرافیک (چه فنی و چه هنری) و طراحی صوتی که از هر لحاظ از نقاط قوت بازی هستند چشم‌پوشی کرد.
پروتکل کالیستو با کمال تاسف، تقلیدی مدرن از مجموعه Dead Space است تا یک عنوان جدید و ترسناک.